بابک سوری

آرسنیک یک عنصر سرطانزاست که از طریق فرایندهای طبیعی مانند واکنش های هوازدگی، فعالیتهای بیولوژیکی، آتشفشانی و همچنین در اثر فعالیتهای انسانی مانند صنایع متالوژی، ساخت شیشه و سرامیک به آبهای سطحی و زیر زمینی راه پیدا می کند. حد مجاز در نظر گرفته شده برای آرسنیک10µg/L می باشد. این عنصر عمدتأ در طبیعت به صورت اکسی آنیونهای آرسنیت As(III) و آرسنات As(V) وجود دارد. در میان روشهای حذف آرسنیک، روش جذب سطحی به دلیل راحتی و مقرون به صرفه بودن بهترین روش است. در این مطالعه از زئولیت ZSM-5 بهعنوان پایه ی آهن استفاده شده است. طی این مطالعه سعی شده است که بهینه ترین نانوجاذب از لحاظ میزان آهن نشانده شده بر روی زئولیت تعیین شود. جهت شناسایی خصوصیات این نانوجاذب از آنالیزهای XRD و SEM استفاده شد. آنالیز XRD با سرعت روبشی 0/02º.s-1 با 2θ در محدوده ی 5-80º با استفاده از تشعشع Cukα با طول موج =0/178901nmλ انجام شد. آنالیز SEM نیز با مقیاس 500nm انجام گرفت. بررسی ساختار نانوجاذب نشان داد که فاز فعال Fe2O3درسیستم کریستالی رمبوهدرال به خوبی بر روی زئولیت ZSM-5قرار گرفته است و اندازه ی ذرات اکسید آهن قرار گرفته بر روی زئولیت، برابر با11/41nm به دست آمد که در محدوده ی نانو قرار دارد. نتایج نشان داد که نانوجاذب Fe/ZSM-5 با %40 آهن میتواند%104/74 از آرسنیک محلول آبی را حذف کند و به عنوان نانوجاذب بهینه معرفی شود.