بابک سوری

درجه هوازدگی و شرایط توسعه خاک معمولا با استفاده از شاخص‌های هوازدگی شیمیایی مشخص می‌شود. این شاخص‌ها برای کمی‌سازی تغییرات در ویژگی خاک و مواد سنگی در طول تکامل آن‌ها طراحی شده‌اند. هدف این مطالعه ارائه یک دیدگاه کلی در زمینه تنوع و کاربرد شاخص‌‌های هوازدگی شیمیایی رایج است. بر اساس نتایج به‌دست آمده از پژوهش‌های مختلف یک شاخص هوازدگی شیمیایی باید شامل عناصر شیمیایی متداول در تجزیه و تحلیل خاک باشد. این امر برای کاربرد وسیع و مقایسه با سایر مطالعات مطلوب است. CIA ممکن است نتایج آموزنده‌ای به همراه داشته باشد، زیرا نه تنها پتاسیم را در فرمولاسیون خود دارد، بلکه پتاسیم را با سایر عناصر قلیایی و قلیایی خاکی نیز ترکیب می‌کند. شاخص‌های هوازدگی که منحصرا واجد متحرک‌‌ترین عناصر هستند ممکن است برای ارزیابی پروفایل‌‌ها یا بازه‌‌هایی که مراحل پیشرفته هوازدگی را نشان می‌‌دهند، قابل استفاده نباشند، زیرا احتمالا در عناصر بسیار متحرک تخلیه شده‌‌اند. یک شاخص هوازدگی مفید باید برای طیف وسیعی از انواع سنگ‌‌ها قابل استفاده و مقادیری را برای مواد اصلی هوازده ‌نشده ارائه دهد که از مقادیر مواد هوازده، صرف‌نظر از نوع سنگ، متمایز باشد. نسبت Ruxton نباید برای مواد هوازدگی ناهمگن اعمال شود. در حالی‌که WIP مناسب‌‌ترین شاخص تغییرات برای کاربرد ‌سنگی‌‌های هوازده ناهمگن فلسیک است. Vogt همچنین می‌تواند برای سنگ شسته شده از تمام عناصر قلیایی و قلیایی خاکی استفاده شود، اما ممکن است نتایج مناسبی مانند WIP به همراه نداشته باشد زیرا آلومینیوم را غیرمتحرک فرض می‌کند. در حالت ایده‌آل، شاخص هوازدگی شیمیایی نباید هیچ عنصری را غیرمتحرک فرض کند. در بهترین حالت، عناصری که کم‌ترین تحرک را دارند باید در نظر گرفته شوند.