بارش پدیده ای اقلیمی است که به دلیل وابستگی زندگی جانداران و نیز نوسان های مکانی و زمانی شدیدِ آن نسبت به دیگر متغیرهای اقلیمی، اهمیت چشمگیری دارد. اهمیت بارش در مناطقی که با کمبود یا ریزش ناگهانی حجم زیادی از آن روبرو هستند؛ آشکارتر است. با توجه به واقع شدن گستره ی وسیعی از ایران در کمربند خشک و نیمه خشک جهان، شناخت منابع آب کشور و بررسی منشأ آنها که عمدتاً حاصل ریزش های جوی است، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ایران از جمله مناطقی است که هر ساله بخش های مختلف آن بارش های سنگینی را دریافت می کند. این رویدادها اغلب زیان های جانی و مالی فراوانی را به بار می آورند. به دلیل کمبودِ بارش در ایران، این گونه رویدادها، یکی از مهمترین منابع تأمین آب کشور به شمار می آیند؛ زیرا در هر رویدادِ بارش سنگین، حجم آب زیادی وارد کشور می شود. شناخت سازوکار همدید این رویدادها مهمترین هدف پژوهش حاضر است. جهت مطالعه رویداد بارشهای سنگین ایران، رویکرد محیطی- گردشی را برگزیدیم.در این پژوهش، با استفاده از پایگاه داده بارش کشور(بارش روزانه 1437 ایستگاه همدید، اقلیمی و بارانسنجی)، نقشه های همبارش ایران از روز 1/1/1340 تا 10/11/1383 بر روی یاخته هایی به ابعاد 14*14 کیلومتر، به روش کریجینگ میانیابی و ترسیم شد. نتایج پژوهش نشان داد که سه الگوی اصلی فشار تراز دریا در بوجود آمدن این گونه رویدادها، مؤثر بوده اند. در الگوی اول، کم فشار عربستان/ پرفشار سیبری- مدیترانه حاکم بوده و 28 درصد از بارش های ابرسنگین و فراگیر ایران ناشی از حاکمیت این الگو هستند. در الگوی دوم، پرفشار سیبری- شمال شرق افریقا/ کم فشار عربستان حاکم بوده که 53 درصد از بارش های ابرسنگین و فراگیر ایران در زمان حاکمیت این الگو رخ داده است. در الگوی سوم، پرفشار غرب روسیه/ کم فشار عراق- عربستان الگوی غالب 19 درصد از بارش های ابرسنگین و فراگیر ایران بوده است. پس می توان گفت که کم فشار عربستان- عراق عامل اصلی فراهم نمودن شرایط لازم در سطح زمین، برای رخداد این گونه بارش ها است.
