زمانی که هر فردی با هر دین، مذهب و فرهنگی با نهج البلاغه، مضامین و حقایق گرانبار آن آشنا می شود، متوجه خواهد شد که صاحب این اثر انسان معمولی نیست. در واقع طراوت سخنان و بیانات امیرالمومنین علیه السلام به آن ابدیت و جاودانگی خاصی بخشیده است(منصوری لاریجانی، 1384، ص 13). نهج البلاغه کتابی تربیتی است که با مطالعه آن می توان موقعیت خود را در جهان آفرینش درک نمود و با جهان شناسی الهی آشنا شد(شریعتمداری، 1381، ص 189). شخصیت حضرت علی علیه السلام یک الگوی عالی تربیتی است و همچنین می توان گفت که زندگی او یک مکتب بزرگ تربیتی است. زیرا گفتار، کردار و اندیشه های او به منزله یک مکتب بزرگ تربیتی همواره راهگشای ماست(همان ص 190). تربیت دینی یکی از اساسی ترین مسائل جوامع اسلامی است که مورد توجه بسیاری از علمای دین قرار گرفته است. روابط درست و انسانی و اجتماعی افراد یک جامعه، در ارتباط با ارائه تربیت اجتماعی بر پایه فرهنگ، عقاید، اهداف و سیاست های تربیتی آن جامعه است. با توجه به فرهنگ اسلامی جامعه ما تبیین و تشریح قواعد موجود در تربیت اجتماعی مطلوب و همسو با موازین فرهنگ اسلامی ضروت اجتناب ناپذیر دارد. این مقاله ابتدا به بررسی اصول تربیتی مهم از دیدگاه علوم رفتاری می پردازد و سپس نکات مهمی که در نهج البلاغه در ارتباط با تربیت دینی ذکر شده را مورد ارزیابی قرار می دهد. این تحقیق از نوع تحقیقات بنیادی است که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی متن کامل نهج البلاغه به دنبال تبیین تربیت دینی و ویژگیهای آن است.
