آب و هوا یکی از مهمترین عوامل در توسعه ی بخش گردشگری است. مسافرت های گروهی با شرایط آب و هوایی گره می خورد، در واقع مفهوم اقلیم گردشگری تبیین می کند که آب و هوا می تواند به عنوان جاذبه ای برای گذراندن اوقات فراغت مد نظر قرار گیرد که در زمان ها و مکان های مختلف ممکن است در گستره ای از خوشایند تا ناخوشایند طبقه بندی شود. بنابراین اقلیم برای گردشگری یک منبع شناخته می شود و می تواند به عنوان یک امتیاز اقتصادی برای گردشگری مورد ملاحظه قرار گیرد. در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری(TCI)، به ارزیابی اقلیم گردشگری استان کردستان پرداخته شد. این شاخص به شکلی سیستماتیک شرایط اقلیمی را برای توریسم مورد ارزیابی قرار می دهد. برای محاسبه این شاخص پارامترهای میانگین حداکثر ماهانه دما، حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش، کل ساعات آفتابی و سرعت باد هشت ایستگاه همدید استان کردستان مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از میانیابی به روش کریجینگ، نقشه های زیست اقلیمی استان تهیه شد. نتایج این پژوهش نشان داد که از نظر اقلیمی استان کردستان دارای پتانسیل بالایی در زمینه گردشگری است. همچنین در پهنه استان کردستان تنوع زیست اقلیمی قابل توجهی از نظر زمانی و مکانی وجود دارد. از نظر زمانی ماههای اردیبهشت، خرداد و مهر ماه بهترین شرایط اقلیمی را برای جذب گردشگر دارند. از نظر مکانی هم هر بخش از استان در دوره زمانی خاصی شرایط بهینه اقلیمی را برای فعالیت های گردشگری نشان دادند. در تابستان که بیشتر بخش های استان و ایران شرایط تنش گرمایی شدیدی را نشان می دهند نیمه شرقی استان شرایط نسبتاً مناسبی برای فعالیت های گردشگری دارند. در ماههای آذر، دی، بهمن و اسفند نیز تنش سرما به شدت های مختلف در گستره استان وجود دارد و فعالیت گردشگری در این دوره از سال محدودیت خواهد داشت.
