بهزاد ایزدی

هدف از این پژوهش بررسی اثر هویت تیمی و استراتژی های بازی بر شادی و درگیری تماشاگران تیم فوتبال پرسپولیس تهران بود. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق نیمه تجربی و از نظر گرد آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه کردستان و از میان رشته‎های تربیت بدنی، روانشناسی، حسابداری و دانشجویان تربیت بدنی عمومی رشته های پینگ پنگ و فوتسال بودند. تعداد 120 پرسشنامه با روش نمونه گیری تصادفی هدفمند در میان افرادی که هوادار تیم فوتبال پرسپولیس تهران بودند، توزیع شد. ابزار اندازه گیری شامل: پرسشنامه پژوهش چانگ و همکاران (2017) برای اندازه گیری متغیر هویت تیمی، پرسشنامه های گوارا و هوول (2015) برای اندازه گیری متغیر شادی و پرسشنامه کیم (2003) برای اندازه گیری متغیر درگیری بودند. برای اندازه گیری متغیر استراتژی بازی تعداد 4 بازی از تیم فوتبال پرسپولیس تهران برای استراتژی های (بازی خوب، نتیجه خوب)، (بازی بد، نتیجه خوب)، (بازی خوب، نتیجه بد)، (بازی بد، نتیجه بد) انتخاب شد و لحظات حساس و مرتبط با هر استراتژی در یک فیلم 5 دقیقه ای ساخته شد و هر استراتژی برای یک گروه 30 نفره نمایش داده شد. پس از تأیید روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید و همچنین پایایی درونی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (هویت تیمی 87%، شادی 85% و درگیری 84%) مورد استفاده قرار گرفتند. در روش های آماری از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) استفاده شد. نتایج هویت تیمی بر شادی تماشاگران با ضریب 70% و بر درگیری تماشاگران 27% اثرگذار بود. تعامل هم زمان هویت تیمی و استراتژی های بازی بر شادی تماشاگران به میزان 53% و بر درگیری تماشاگران به میزان 25% اثرگذار بود. در نتیجه می توان گفت که هویت تیمی و استراتژی های بازی بر شادی و درگیری تماشاگران تأثیرگذار هستند. یافته ها حاکی از این است که تماشاگران با هویت تیمی بالا زمانی که تیم تحت حمایت آنان برنده بازی بشود و یا بازی خوبی ارائه بدهد، میزان شادی و درگیری بیشتری گزارش کردند. زمانی که تیم تحت پشتیبانی بد بازی می کرد و نتیجه خوبی را کسب می کرد و یا بالعکس، تماشاگران با هویت تیمی بالا و پایین میانگین شادی و درگیری یکسانی را گزارش کردند. در یک بازی بد با نتیجه بد، تماشاگران با هویت تیمی بالا نسبت به تماشاگران با هویت تیمی پایین شادی کمتر و درگیری بیشتری را گزارش کردند. تحقیقات نشان داد که سطوح هویت تیمی و استراتژی های بازی تیم می توانند در میزان شادی و درگیری تماشاگران موثر واقع گردند. اگر تماشاگران نتوانند با حضور خود در بازی های تیم شادی را کسب کنند و یا اگر حضور تماشاگران در بازی های تیم منجر به ایجاد درگیری تماشاگر با تیم نشود، رابطه میان تیم ها و تماشاگران دوام زیادی نخواهد داشت.