مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی عملیات مدیریت خطر در استخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران است. مدیریت خطر فرایندی مداوم است که شامل شناسایی، ارزیابی و کنترل خطرات است. روش شناسی تحقیق: این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده و به شکل میدانی انجام گرفته است. از ابزار پرسشنامه نیز جهت بررسی عملیات مدیریت خطر استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق 310 نفر از مدیران استخرهای عمومی و خصوسی تشکیل دادند که از میان آنها 119 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند.. یافته ها: نتایج نشان داد که بین شناسایی خطرات و نوع مالکیت استخرها از نظر عمومی یا خصوصی بودن تفاوت معنی داری وجود ندارد، بین ارزیابی و نوع مالکیت استخرها از نظر عمومی یا خصوصی بودن تفاوت معنی داری وجود دارد، بین کنترل خطرات و نوع مالکیت استخرها از نظر عمومی یا خصوصی بودن تفاوت معنی داری وجود ندارد. بین سن و عملیات مدیریت خطر رابطه معنی داری وجود دارد. بین تجربه و عملیات مدیریت خطر رابطه معنی داری وجود ندارد. بین جنس مدیران و عملیات مدیریت خطر اختلاف معنی داری وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: بیشتر فعالیت های ورزشی معمولاً با سطوحی از خطر درگیر هستند، حتی وقتی که پیشگیری های معقول به اجرا در می آیند. بنابراین بر مدیران ورزشی لازم است که خطرات بالقوه در داخل محیط ورزش ها را شناسایی کرده و اقدامات مناسب را برای کنترل آنها انجام دهند. دست یافتن به این امر از طریق فرایند مدیریت خطر امری عادی است. فرایند مدیریت خطر را می-توان همانند بخشی از سیستم مدیریتی در داخل بخش اوقات فراغت و ورزش به کار برد. این فرایند قادر است عوامل خطری که ممکن است منجر به صدمه و آسیب شوند را شناسایی کرده و سطوح خطر در داخل فعالیت ها را تخمین و ارزیابی کند.
