هدف این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر دیپلماسی اقتصادی در ورزش کشور بود. روش پژوهش، مطالعه موردی کیفی و مشارکتکنندگان مدیران ورزشی کشور بودند. با بهرهگیری از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری، آگاهیدهندگان کلیدی )شامل13نفر ( برای شناسایی چارچوب مدل دیپلماسی اقتصادی انتخاب شدند و با آنها مصاحبه گردید.ابزار مورد استفاده برای شناسایی عوامل مدل دیپلماسی اقتصادی، مصاحبه نیمهساختمند) با گروههای کانونی (و مطالعه اسناد بود. برای تامین روایی و پایایی مطالعه از روش ارزیابی لینوکلن و گوبا استفاده شد. مدل پارادایمی این پژوهش بر اساس الگوی پارادایمی استراوس و کوربین طراحی گردید. در این پژوهش سه مقوله کمکهای بینالمللی، حقوق بینالمللی و محبوبیت ورزش هستند که میتوانند بر توسعه دیپلماسی اقتصادی تأثیر گذارد. توسعه زیر ساختهای ورزشی، توسعه گردشگر ورزشی، تراسنفر بازیکنان و مربیان میزبانی رویدادهای ورزشی، عوامل اصلی زمینهای هستند و دو مقوله عوامل تحریمها و عوامل عدم فضای باز اقتصادی بهعنوان مقولههای مداخلهگر در نظر گرفته شدهاند. مقوله محوری حاصل از شرایط علّی، فرهنگ و تصویر ملی، تغغیرات محیط جهانی، عوامل ساختاری و تعاملگرایی در نظر گرفته شده است. همچنین پژوهشگر با توجه به مجموعه مفاهیمی که از لا به لای مصاحبهها و کدهای نهایی استخراج شده، مقوله فرعی را «توسعه امنیت اقتصادی در ورزش» نامگذاری کرده است. بخش آخر مدل توسعه دیپلماسی اقتصادی شامل پیامدهای فناوری، سرمایهگذاری و سرمایهپذیری در ورزش کشور و توسعه حامیان میباشد.
