هدف این پژوهش، مستندسازی دانش تجربی مدیران ورزشی با رویکرد کلان به توسعه اقتصادی در ورزش کشور ایران بود. روش پژوهش، مطالعه موردی کیفی است و مشارکت کنندگان، مدیران ورزشی کشور هستند. با بهره گیری از روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری، آگاهی دهندگان کلیدی (شامل13نفر) برای شناسایی چارچوب مدل توسعه اقتصادی انتخاب شدند و با آنها مصاحبه به عمل آمد. ابزار مورداستفاده برای شناسایی عوامل مدل توسعه اقتصادی، مصاحبه نیمه ساخت مند (با گروههای کانونی) و مطالعه اسناد بوده است. برای تامین روایی و پایایی مطالعه از روش ارزیابی لینوکلن و گوبا استفاده شد. مدل پارادایمی این پژوهش بر اساس الگوی پارادایمی استراوس و کوربین طراحی گردید. در این پژوهش چهار مقوله ایجاد اسپین افهای ورزشی، برونسپاری در نهادهای ورزشی، جمع سپاری در نهادهای ورزشی و توسعه بلاک چین های ورزشی که میتواند بر توسعه اقتصادی تأثیر بگذارد به عنوان مقوله های مربوط به شرایط علّی شناسایی شدند. توسعه زیرساختهای ورزشی، توسعه گردشگر ورزشی، ترانفسر بازیکنان و مربیان، میزبانی رویدادهای ورزشی، کمکهای بینالمللی، حقوق بین المللی و محبوبیت ورزش به عنوان عوامل اصلی زمینه ای هستند و دو مقوله عوامل تحریمها و عوامل عدم فضای باز اقتصادی به عنوان مقوله های مداخله گر در نظر گرفته شدند. بنابراین توجه به بستری جهت پیادهسازی زیرساختهای ورزشی، توسعه گردشگر ورزشی، ترانفسر بازیکنان و مربیان، میزبانی رویدادهای ورزشی، کمک های بینالمللی، حقوق بین المللی و محبوبیت ورزش میتوانند شرایطی جهت توسعه اقتصادی در ورزش را فراهم نماید.
