در ارتباط با اهمیت برندسازی و مدیریت برند ورزش در برندهای انسانی علل خصوص در رابطه با برند ورزشکاران زن ایرانی پژوهشیهای محدودی انجام گرفته است. لذا، پژوهش حاضر در این راستا و با هدف شناسایی و اولویت بندی موانع برندسازی شخصی زنان ورزشکار حرفه ای ایرانی صورت گرفت. این تحقیق با روش کیفی- کمی انجام شد. در بخش کیفی مشارکت کنندگان شامل متخصصین برندسازی شخصی در ورزش با روش نمونه‌گیری هدفمند به تعداد ۱2 نفر انتخاب دشه و با آنان مصاحبه نیمه ساختار یافته تا اشباع نظری صورت گرفت. در بخش کیفی، برای وزن‌دهی متغیرهای از روش تحلیل روابط علی - معلولی (DEMATEL) استفاده شد. نمونه آماری در این بخش شامل 12 نفر از زنان ورزشکار حرفله ای عضو تیم های ملی بودند. یافته ها نشان داد تعداد کدهای باز(70)، موانع در قالب تعداد (18) مضمون فرعی شامل ضعف رفتارهای روان شناختی، عملکرد ورزشی ضعیف، دانش پایین برندسازی شخصی، عدم هدفگذاری، محدودیت‌های تولید محتوا، عدم جذابیت ظاهری، عدم مسئولیت اجتماعی، عدم صحهگذاری، عدم ایجاد کسب و کار شخصی، روابط عمومی ضعیف، محدودیت‌های فرهنگی، ضعف ارزشی و باور اجتماعی، ضعف و محدودیت های سازمانی، محدودیت‌های قانونی، محدودیت‌های دینی- مذهبی، ضعف رویکرد برندسازی تیم، ضعف فناوری، ضعف پوشش رسانهای در سه مضمون اصلی شامل فردی، فرهنگی- اجتماعی و ساختاری به ترتیب اولویت دسته بندی شده اند. باتوجه‌به نتایج به‌دست‌آمده در این پژوهش می‌توان راهکارهای زیر را برای زنان ورزشکار ایرانی در ساخت برند شخصی مانند حمایت رسانه‌ها، پخش مسابقات ورزشی، حمایت سازمان‌ها، حمایت دولتمردان، محیا کردن شرایط بهتر برای ورزش‌کردن، استفاده از چهره‌های زنان ورزشکار در تبلیغات و بیلبوردها تغییر نگرش جامعه، کاهش قوانین محدودکننده، فعالیت خود ورزشکار و را پیشنهاد کرد که با این روش‌ها زنان ورزشکار راحت‌تر می‌توانند برندشان را معرفی کنند.
