وضعیت محیط زیست در دهههای اخیر نشان میدهد مسائلی همچون گرم شدن کرهی زمین، کمبود آب، از دست دادن تنوع زیستی و ... که تهدیدی برای پایداری محیط زیست به شمار میروند، ریشه در رفتار انسانی دارند. به عبارت دیگر، بخش عمدهی این مشکلات، به دلیل نبودن آگاهیهای لازم در زمینهی مسائل زیستمحیطی در بین افراد و همچنین عدم وجود ارتباط بین انسان و طبیعت است. از سوی دیگر با توجه به این که شکلگیری نگرشها، مهارتها، ارزشها و تعهدات زیستمحیطی در سنین پایین آغاز میگردد، بنابراین کودکان نقش مهمی در حوزهی محیط زیست خواهند داشت و در نتیجه آموزش محیط زیست و شناساندن الگوهای رفتاری حامی محیط زیست به کودکان، از طریق تقویت ارتباط بین آنها و طبیعت گام بسیار مهمی در راستای رسیدن به پایداری محیطی بلند مدت در آینده خواهد بود. در این پژوهش، ابتدا به بررسی تئوریهای مختلف در زمینهی آموزش محیط زیست و رفتار حامی محیط زیست پرداخته نقش معماری ،» شیوههای مختلف تجربهی طبیعت « و » مدلهای یادگیری کودکان « شده است، سپس با در نظر گرفتن در ایجاد ارتباط بین این دو مورد بررسی گردیده است. هدف پژوهش حاضر، ارائهی راهکارهای طراحی معماری جهت تقویت ارتباط کودکان با طبیعت و درک و فهم مسائل و ارزشهای زیستمحیطی است که در نتیجه انتظار میرود این امر منجر به تشویق و هدایت کودکان به انجام رفتار حامی محیط زیست گردد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانهای و اسنادی و همچنین توصیفی است. نتایج حاصل از بررسی مطالعات و تئوریها در قالب مدل مفهومی ارائه گردیده است. سپس بعد از معرفی نمونههای موردی انجام شده در این راستا، در بخش نتیجهگیری، راهکارهای طراحی مناسب ذکر شده است.
