این پژوهش از خلال بررسی تعاریف، نظریه ها و شرایط فیزیکی متناسب برای انواع بازی ها، با هدف ایجاد بسترمناسبی برای ایجاد فعالیت و الگوهای بازی کودکان شکل گرفته است. هدف پژوهش بیان ارتباط میان ویژگی های محیطی، رفتار و فعالیت بازی شکل گرفته در کودکان است. بازی به عنوان یک پدیده مهم در فرآیند رشد کودک، بهتر است که به عنوان یک ضرورت در طراحی فضاهای کودک در نظر گرفته شود. در ادامه پژوهش، الگوهای ساختاری وسازماندهی فضایی استخراج شده از بررسی چندین نمونه مهدکودک نیز نشان داده شده است. روش تحقیق استفاده شده جهت گردآوری داده ها، به صورت کیفی و از طریق چندسوزی در منابع و با استفاده از ابزارهای مصاحبه نیمه عمیق، مشاهده، ثبت رفتار و جمع آوری نقاشی می باشد. جامعه آماری پژوهش براساس روند رسیدن به حد اشباع در پاسخ ها تعیین شده است؛ که شامل مصاحبه با 33 نفراز مربیان و 28 نفراز والدین است و جمع آوری نقاشی از30 کودک است. در ادامه پژوهش داده های بدست آمده از مصاحبه و تحلیل نقاشی ها، در قالب کدهای مفهومی دسته بندی شد. پس ازیکپارچه سازی کدهای مفهومی، راهنماهای طراحی معماری متناسب برای هرکد مفهومی ارائه شده است که توسط متخصصین معماری و روان شناسی اعتبارسنجی شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که سازماندهی فضایی ، چیدمان فضایی، تنوع و کیفیت عناصر معماری، و استفاده از عناصر منظری در شکل گیری محیطی مناسب برای بازی کودک تاثیر دارد. توجه به این عناصرو ویژگی ها در طراحی فضاهای داخلی و خارجی مهدکودک، ضمن توجه به نیازهای روان شناسی کودک و اصول و استاندارد های محیط کودک موجب شکل گیری الگوهای بازی در مهدکودک ها می شود. این پژوهش طبق نظرات مربیان، والدین و کودکان برای ایجاد بستر مناسب فعالیت و بازی در مهدکودک انجام گرفته است. استفاده از نتایج حاصل از این پژوهش در طراحی فضاهای مهدکودک و مشاهده رفتار ایجاد شده در کودکان در این محیط جدید می تواند در راستای تعیین اعتبار این نتایج و برای موضوع پژوهش های آینده مد نظر قرار گیرد.
