قابلیت اعتماد سازه ها نقشی اساسی در فرمول بندی ضوابط آیین نامه های طراحی، ضرایب بار آیین نامه های بارگذاری ومیزان اطمینان در طراحی را ایفا می کند. به کمک تئوری قابلیت اعتماد سازه ها مقدار سطح اعتماد هدف در طراحی سازه ها که به نوعی بیانگر سطح ریسک مورد قبول در یک ساختمان، محاسبه می گردد. در این مطالعه شاخص اعتماد نمونه ای از مدارس فولادی (12 کلاسه) که توسط سازمان نوسازی مدارس اجرا می شود، محاسبه می گردد. در این مطالعه، مقادیر شاخص اعتماد به کمک نتایج حاصل از تحلیل خطرلرزه ای ناحیه مطالعاتی (شهر سنندج) و تحلیل دینامیکی افزایشی و انتخاب ماکزیمم دوران طبقه به عنوان معیار غیرخطی سازه محاسبه می گردد. روش تحلیل دینامیکی افزایشی یک روش تحلیل پارامتری است که به منظور تخمین عملکرد کلی سازه ها تحت بارهای لرزه ای به کار برده می شود. در این روش سازه تحت اثر زمین لرزه های مختلف با ضرایب مقیاس مختلف به صورت غیرخطی دینامیکی تحلیل می گردد. جهت تعیین شاخص اعتماد در این مطالعه حدود هزار بار تحلیل غیرخطی تاریخچه زمانی انجام شده است. با توجه به کاربری و درجه اهمیت مدارس، این سازه ها بایستی در برابر زمین لرزه های سطح طراحی دارای کمترین خسارت باشند که به این معنی است که دارای سطح عملکرد خدمت رسانی بی وقفه باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که سازه مورد مطالعه در راستای خمشی دارای شاخص اعتمادی حدود 4 و در راستای مهاربندی مقادیری حدود 2.4 می باشد. باتوجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که سازه در راستای خمشی دارای طراحی محافظه کارانه ای می باشد ولی در راستای مهاربندی ایمنی کمتری از حد قابل قبول دارد. به بیان دیگر، در سازه مورد مطالعه در جهت قاب خمشی به ازای زلزله های شدید خسارت جزئی ولی در جهت مهاربندی به ازای زمین لرزه های متوسط خسارت متوسط بوجود می آید که این موجب می گردد کل سازه در برابر زمین لرزه سطح طراحی دارای عملکرد خدمت رسانی بی وقفه را نداشته باشد.
