هدف: هدف این مطالعه، بررسی اثـر سـن و جـنس بـر حافظـه آینـده نگـر زمـان محـور (TBPM) است. روش: با استفاده از روش پس رویـدادی و نمونـه گیـری هدفمنـد، 100 شرکت کننده که 50 نفر آنها 65 ساله به بالا (25 زن و 25 مرد) با مدرک تحصیلی دیپلم و کارشناسی بودند و سازمان بازنشستگان تهران آنها را معرفی کـرده بـود و 50 دانشـجوی کارشناسی دانشگاه خوارزمی تهران (25 دختر و 25 پسر) انتخاب شـدند. بـرای ارزیـابی حافظه آینده نگر زمان محور از نرم افـزار DMDX اسـتفاده شـد. آزمـودنیهـا بـرای انجـام تکالیف PM می بایست در هر پنج دقیقه همزمان با پاسخگویی به سؤالات چنـدگزینـه ای اطلاعات عمومی، یکی از دو کلید یک یا دو را کلیک کنند. داده هـا بـه وسـیله واریـانس دوراهه(ANOVA دوراهه) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: مردان و جوانان بهتر از زنان و سالمندان تکالیف را انجام دادند و بین سن و جنسیت در زمینه انجام تکالیف PM تعامـل معناداری وجود داشت (مردان با افزایش سن کـاهش بیشـتری در عملکـرد تکـالیف PM نشان دادند). خطای PM زنان و همچنین خطای RM سالمندان نسبت بـه جوانـان بیشـتر بود. نتیجه گیری: عملکرد لوب فرونتال و لوب تمپورال، هوشبهر و به خصوص سـرعت پردازش تأثیر بسزایی بر حافظه آینده نگر زمان محور دارد. این عملکردها کـاملاً متـأثر از سن هستند. حافظه فعال، درک سازمانی و سرعت پردازش مردان بهتر از زنان بود که این مسئله میتواند تفاوتهای جنسیتی را در عملکرد حافظه آینده نگر زمان محور تبیین کند.
