زمینه و هدف: اختلال پرخوری (BED) شایع ترین اختلال خوردن در زنان مبتلا به چاقی است. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر درمان شناختی حل مسأله در زنان چاق مبتلا به اختلال پرخوری است. روش مطالعه: این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی است که به دنبال ارجاع بیماران از طرف کلینیک های تغذیه و رژیم درمانی به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان، پرسشنامه های DASS-42 ، راهبردهای مقابله ای و الگوهای خوردن و وزن (QEWP-R) به بیماران داده می شد تا در مدت زمان معینی پرسشنامه ها را تکمیل کنند. پس از تکمیل پرسشنامه ها و انجام مصاحبه بالینی ساخت یافته (SCID-I) برای ارزیابی و سرند اختلال های روانی همبود، نمونه مورد نظر (37 بیمار زن که از معیارهای ورود به پژوهش برخوردار بودند) انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه (19 نفر آزمایش و 18 نفر کنترل) تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه به صورت هفته ای یک جلسه، رژیم درمانی و درمان شناختی حل مسأله و گروه کنترل، رژیم درمانی دریافت کردند. اندازه وزن و دور کمر هر دو گروه آزمایش و کنترل به صورت هفتگی توسط رژیم درمانگر ثبت می شد و به روان درمانگر گزارش می شد. بعد از اتمام جلسات درمان جهت آزمودن فرضیه های تحقیق از کواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای پژوهش تفاوت معنی دار مشاهده شد یعنی گروه آزمایش هم بهبودی بیشتری در نشانه های پرخوری، کاهش وزن و دور کمر، راهبردهای مقابله ای، افسردگی، اضطراب و استرس نشان دادند و هم میزان برگشت کمتری در پیگیری های 2 ماهه، 4 ماهه و 6 ماهه نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: درمان ترکیبی شناخت درمانی حل مسأله و رژیم درمانی در درمان اختلال پرخوری و چاقی، موثر است.
