احمد سهرابی

مقدمه: نویسندگان پژوهش هاو اخیر این پیشنهاد را مطرح کردند که افراد با سطوح اضطرابی بالا به ریسک گریمو گرایش دارند اما این نتایج همگانی نبوده و مطالعاتی که به دنبال تایید این هم بستگی ها بوده اند نتایج متناتضی را بدست آورده اند. پژوهشگران متغییرهاو زیادو را در توضیح این نتایج متناتض شناسایی کرده اند. با توجه به این پیش زمینه، در این پژوهش سعی شده نقش آمادگی ذهنی را در افراد اخت ل اضطرابی فراگیر بالا در تصمیم گیرو ریستی با در نظر گرفتن عدم تحمل ابهام و پاسخ گالوانیتی پوست بررسی نماید. روش : جامعه آمارو پژوهش شامل کلیه دانشجویانی است که در سال 1397دردانشگاه کردستان مشغول به تحصیل بوده و از طریق فراخوان و به طور داوطلبانه اع م آمادگی کرده اند. حجم نمونه 60نفر و روش نمونه گیرو در دسترا است. ابمار سنجش در این پژوهش پرسشنامه و 7سو الی اضطراب فراگیر ( ،)GAD-7عدم تحمل ب تتلیفی و تتلیف ریسک کمبریج ا ح شده است و هم چنین از دستگاه بازخورد زیستی مقاومت گالوانیک پوست استفاده شده است. یافته ها : تحلیل آمارو با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغییرو و تحلیل واریانس با اندازه گیرو مترر نشان داد که آمادگی ذهنی در زمان واکنش افراد اضطرابی فراگیر بالا به تتلیف تصمیم گیرو ریستی نقش دارد و با کاهش زمان واکنش شرکت کنندگان همراه بوده است. هم چنین عدم تحمل ابهام به عنوان عامل میانجی گر در انتخاب ریستی افراد اضطراب فراگیر بالا به تتلیف تصمیم ریستی نقش دارد به شتلی که افراد داراو عدم تحمل ابهام بالا انتخاب هاو ریستی بیشترو را داشته اندو وجود آمادگی ذهنی در افراد داراو نمراب عدم تحمل ابهام بالاتر با کاهش انتخاب ریستی در این افراد همراه بوده است. هم چنین در این پژوهش ارتباطی بین پاسخ فیمیولوژیتی پوست و انتخاب ریستی در تتلیف تصمیم گیرو ریستی دیده نشد در حالی که تعامل بین تتلیف و پاسخ پوستی در زمان واکنش معنادار بوده است. نتیجه گیری: آمادگی ذهنی در زمان واکنش افراد اضطراب فراگیر به تصمیم گیرو ریستی نقش داشته و با افمایش توجه به محرک هاو منفی، سرعت پاسخ نیم افمایش داشته است اما اثر آن بر انتخاب ریستی افراد اضطراب فراگیر معنادار نبوده است هم چنین عدم تحمل ابهام بالا به عنوان عامل میانجی گر در کاهش انتخاب ریستی افراد اضطراب فراگیر بالا نقش داشته است