در این سخنرانی، درس‌های آموخته از جمع‌بندی مطالعات و تحلیل‌های پایداری انجام شده جهت بررسی ناپایداری گوه سنگی مجاور پایه P02 پل شماره 8 منطقه 1 آزادراه تهران-شمال مورد بحث و بررسی قرار گرفت. گوه ناپایدار مذکور به ارتفاع 30 متر و وزن تقریبی 2900 تنی در حد فاصل شمال و شمال غرب شهر تهران واقع شده که از طریق جاده مواصلاتی سولقان – سنگان قابل دسترسی است. نظر به اینکه لغزش این گوه منجر به قطع جاده مواصلاتی پایین‌دست و مهم‌تر از آن ناپایداری پایه P02 پل شماره 8 آزادراه تهران-شمال خواهد گشت، تحلیل دقیق پایداری در دو حالت استاتیک و لرزه‌ای بسیار حائز اهمیت خواهد بود. به منظور تعیین هندسه دقیق و ابعاد گوه و نیز برآورد تداوم و عمق درزه‌های تشکیل دهنده گوه از دو روش ژئوفیزیکی توموگرافی الکتریکی مقاومت ویژه (ERT) و رادار نفوذی زمین (GPR) بهره گرفته شد. جهت برآورد خواص مکانیک سنگی سنگ بکر و نیز پارامترهای مربوط به درزه‌ها و ناپیوستگی‌ها مطالعات اکتشافی ژئوتکنیکی و آزمایشگاهی لازم پس از حفاری و مغزه‌گیری انجام شد. پس از جمع‌بندی مطالعات زمین‌شناسی مهندسی، ژئوفیزیکی و مکانیک سنگی، جهت تحلیل پایداری گوه و محدوده مجاور پایه پل از روش عددی المان مجزا و نرم‌افزار 3DEC استفاده گردید. نتایج تحلیل‌ها نشان از فاکتور ایمنی 17/1 در حالت استاتیک و ناپایداری و لغزش در حالت زلزله داشت که غیر قابل قبول می‌باشد. بر اساس تحلیل‌ها، طرح پایدارسازی شامل سبک‌سازی بخشی گوه و نصب مهارهای پس‌تنیده 75 تنی در دو ردیف ارائه گردید.
