«طنز» با تعریفی که ارائه خواهد شد، نه تنها مذموم و قبیح نیست بلکه روش جذاب ودر عین حال پیچیده ای است که قادر است با نوع نگرشی که ارائه میدهد، ضمن جلب توجه مخاطب و برانگیختن حس تأنی وتأمّل وی، در تفهیم و تحلیل مفاهیم به عنوان ابزاری شایسته و کارآمد استخدام شود. طنز در ادبیات ایران و جهان پیشینه بلند و درخشانی دارد. یکی از شیوه های نگرش و بیان مطلب که در قرآن کریم، به چشم می خورد، طنز پردازی و بهره گیری از متد طنز می باشد. قرآن از ورود به وادی طنز اهدافی را تعقیب می کند و پردازش طنزگونه مطالب ـ نه صرف مطایبه ـ که حاوی حکمت ها و پیام هایی است. طنزهای قرآنی از ابزار، شیوه ها، و متد خاصی تبعیت می کنند و حوزه های ورود قرآن به فضای آمیخته به طنز، قابل بررسی و دسته بندی هستند.
