بیشتر مفسران به تصریح یا تلویحاً به وقوع دو نفخۀ (إماته و إحیاء) در انتهای عالم هستی معتقدند. گروهی نیز قائل هستند که ظاهر آیات قرآن از وقوع سه نفخه حکایت دارد و تعداد اندکی نیز سخن از وقوع چهار نفخه به میان آورده اند. در خصوص تقدم و تأخر رویدادهای آستانۀ قیامت نیز میان صاحب نظران اختلاف نظر وجود داشته و به برخی از دیدگاه ها، شبهاتی وارد است. با تعمق در آیات نفخ صور و تفحصی گسترده در 212 تفسیر گوناگون و تحلیل دیدگاه ها در خصوص تعداد نفخات و تقدم و تأخر رخدادها و تحلیل کارکردهای ادبی برخی حروف به کار رفته در این آیات نظیر حرف «فاء» و حرف «ثمَّ» و توجه به عنصر سیاق و قرائن متصل لفظی و معنوی مشخص می شود که در آستانۀ قیامت، شاهد سه نفخۀ فزع، صعقه و إحیاء خواهیم بود و حوادث مسمّی به اشراط الساعه (مشاهد الساعه) پس از نفخۀ اول روی خواهند داد.
