ایوب سعیدی

چکیده: مقدمه: اثر فعالیت ورزشی بر بیان ژن های اثرگذار بر هایپرتروفی قلبی مشخص نیست. شواهد نشان میدهد که برخی از miRNA ها در بهبود عملکرد قلب نقشی مهم ایفا میکنند. هدف از این پژوهش، پاسخ ژن a-133miR و برخی شاخصهای هایپرتروفی قلبی به یک دوره تمرین استقامتی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، 10 سر موش صحرایی نر چهار تا شش هفته ای نژاد ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. تمرین استقامتی، پنج روز در هفته با سرعت 25 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت دوازده هفته اجرا شد. میزان بیان ژنهای a-133miR، -1IGF وR-IGF به روش PCR Time Real اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل در سطح معناداری آماری 0/05< P استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از دوازده هفته تمرین هوازی بیان ژن a-133miR و -1IGF در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود )0/001=P). همچنین، بعد از دوازده هفته تمرین هوازی تفاوت معناداری در بیان ژن R-IGF بین دو گروه مشاهده نشد )0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، دوازده هفته تمرین هوازی احتمالا میتواند فعالیت های حفاظت قلبی را از طریق شاخص های هایپرتروفی قلبی افزایش دهد.