ایوب سعیدی

ارتباط نزدیکی بین دیابت و بیماری قلبی - عروقی وجود دارد. بیماری قلبی - عروقی شایع‌ترین علت مرگ‌ومیر در جمعیت دیابتی است. پاسخ نشانگرهای زیستی، مانندmiRNA به عوامل محیطی برای بهینه‌سازی استراتژی‌های درمان بیماری قلبی طی دیابت مهم است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن‌های miR-322 و سایکلین دی 1 در بافت قلب موش‌های دیابتی نوع 1 بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 25 سر موش دیابتی نوع 1 با میانگین وزن 300-250 گرم به 5 گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی نوع 1، دیابتی نوع 1-مکمل استویا، دیابتی نوع 1-تمرین و دیابتی نوع 1-تمرین- مکمل استویا تقسیم شدند. تمرین هوازی، 5 روز در هفته با سرعت 20 تا 30 متر بر دقیقه و شیب صفر درجه به مدت هشت هفته اجرا گردید. دوز مصرفی مکمل استویا 250 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌صورت گاواژ بود. کشتار موش‌ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد و بافت قلب برای آنالیز شاخص‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بیان miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. داده‌ها به روش آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: تمرین هوازی، مکمل استویا و کاربرد همزمان تمرین هوازی و مکمل استویا بر بیان ژن miR-322 و سایکلین دی 1 بافت قلب موش‌های دیابتی نوع 1 تأثیر معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد مداخله تمرین هوازی به همراه مکمل استویا بر بیان ژن نشانگرهای متابولیک قلبی در دیابت نوع ۱ تأثیر ندارد.