ایوب سعیدی

مقدمه: اضافه‌وزن و چاقی با افزایش شرایط التهابی و اختلالات متابولیکی همراه است. عامل درمانی که بتواند اختلالات متابولیکی و ایمنی را سرکوب کند، ممکن است به­طور موثری ناهنجاری­های موازی در چاقی را بهبود بخشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرین ترکیبی و مکمل کافئین بر گیرنده­های شبه گذرگاهی 2 و4 و دکتین-1 در مردان چاق بود. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی نیمه تجربی، 44 مرد چاق به­صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی به چهار گروه 1) کنترل، 2) تمرین ترکیبی، 3) کافئین و 4) تمرین ترکیبی- کافئین تقسیم شدند. آزمودنی­ها کافئین روزانه شش میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به­مدت 12 هفته دریافت کردند. برنامه تمرین ترکیبی شامل تمرین مقاومتی دایره­ای (3 نوبت با 14 تکرار در50% درصد یک تکرار بیشینه و30 ثانیه استراحت بین هر ایستگاه) و تمرین هوازی (با شدت70% حداکثر ضربان قلب به­مدت 30 دقیقه) 3 جلسه در هفته و به­مدت 12 هفته اجرا شد. داده­ها به روش آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها: 12هفته مداخله تمرین ترکیبی، کافئین و تمرین ترکیبی-کافئین موجب کاهش معنی دار سطوح TLR2،TLR4 و دکتین-1 سرم شد. کاهش سطوح TLR2،TLR4 و دکتین-1 سرم در گروه تمرین ترکیبی نسبت به کافئین معنی­دار بود. همچنین میزان اثر تعاملی تمرین ترکیبی و کافئین بیشتر از کافئین و تمرین به تنهایی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته­ها، پیشنهاد می­شود از مداخله تمرین ترکیبی به­همراه مصرف کافئین به­منظور مزایای آن در کاهش عوارض التهابی مرتبط با چاقی استفاده شود.