ادبیّات تطبیقی از شاخه های نو ظهور پژوهش های ادبی است که همگونیها و ناهمگونیهای افکار اهل قلم و صاحب نظران ملل مختلف در آن نقد و بررسی می شود. فخر یا خودستایی، از جمله مواردی است که در ادبیّات تطبیقی قابل بررسی، و در ادبیّات کردی و عربی به لحاظ پیوندهای مشترک تاریخی و فرهنگی از جایگاه ویژه ای برخوردار است. از آنجا که مطالعه ی تطبیقی ادبیّات به عنوان دیدگاهی ادبی و نقدی، مرزهای زبانی و فرهنگی ملّت ها را درنوردیده و موجب بررسی پیوندها و تأثیر و تأثر زبانها و ادبیّات ملل مختلف گردیده است، این پژوهش تلاش دارد باروش تحلیلی-توصیفی و با راهبرد نظریه ی امریکایی ادبیات تطبیقی به مقایسه ی فخر ادبی و مظاهر و انواع آن در دیوان دو شاعر فاخر کرد و عرب، نالی و متنبی بپردازد. نتیجه ی تحقیق نشان می دهد که فخر به تواناییهای ادبی و شعری، از برجسته ترین نمونه های فخر آنهاست؛البته زبان متنبی در مقام فخر به شعرخود،گاه نیش دار وتحقیر آمیزاست واز ذکرنام شاعران با نام خود ابا دارد،اما زبان نالی در این مقام، عفیف تر است وگاه خود را همسطح برخی شاعران بزرگ ایرانی می شمارد.
