سعدی شیرازی که در دو ادب پارسی وتازی یکه تاز بوده، از مخزن تجارب ومسموعات ومشهودات خویش، گلستانی خوش آفریده وبا خوشه چینی از خرمن افکار واندیشه های پیشینیان، بوستانش را سیراب وبا آنچه در مطاوی کتب ومتون صحف(بویژه متون عربی)برخوانده، آراسته است.هرچند اخذ واقتباسهایش از گذشتگان درآثار تعلیمیش مشهوداست؛ اما هیأتی که بدانها بخشیده وقالبی که به آنها داده است، قدرت طبع وقریحه استادانه ی وی را نمایان می سازد. پژوهش حاضر، به روش تحلیلی توصیفی ودر حیطه ی ادب تطبیقی، به بیان أثرپذیری سعدی، ازآثار عربی راغب اصفهانی می پردازدونتایج آن حاکی است که مضامین اخلاقی مشابه فراوانی در آثار آن دو وجود دارد وسعدی هر چند،گاه عین مطالب راغب را نقل می کند؛اما شیوه ی پرداختنش به آن مضامین،متفاوت است وبا بیان هنرمندانه ی خود ،مطالب اخلاقی را با حکایات وداستانها در آمیخته وبا شهد بیانش تلخی نصیحت را کاسته وبر مذاق خواننده شیرین نموده است. کلیدواژه ها: مضامین اخلاقی، أثرپذیری،سعدی، راغب اصفهانی ، ادبیات تطبیقی ،
