یکی از نظریه های نو در نقد و ادبیات معاصر نظریه بینامتنی است که بر اساس آن، هر متنی متاثر از متون دیگر است و نویسنده و شاعر در هنگام خلق اثر خود، آگاهانه یا نا آگاهانه از متون پیشین متأثر هستند. این نظریه توسط نظریه پردازان غربی مطرح و رواج یافت ودر نقد و ادبیات عرب نیز بازتاب یافته است. استفاده و بهره وری از متون پیشین در شعر عرب رواج بسیار دارد. دراین میان قرآن کریم به عنوان کتاب الهی ، سرچشمه ای همیشه جوشان و غنی برای شاعران و نویسندگان عرب بوده است آنها با استفاده از آیات مبارک آن، بر غنا و تأثیر گذاری اثر خویش افزوده اند. این بهره وری از قرآن مختص شاعران مسلمان نیست بلکه شاعران سایر ادیان نیز از قرآن الهام گرفته اند. رشید سلیم الخوری (القروی ) شاعر مسیحی لبنانی است که به آمریکای جنوبی سفر کرده است، اما با این حال استفاده و الهام از آیات قرآنی یکی از بارزترین ویژگیهای شعر وی به شمار می آید که نشانگر ارتباط وی با دین اسلام و کتاب الهی است. تعابیر و مفاهیم قرآنی به گونه ای هنرمندانه و با خلاقیتی خاص، توأم با ظرافت های ادبی در شعر وی به کار رفته و باعث جذابیت و تأثیر گذاری بیشتر اشعار او شده است. بدین منظور پژوهش حاضر در پی آن است که به تبیین و تشریح گونه های مختلف بینامتنی قرآنی و اهداف مد نظر شاعر در بهره وری از آیات قرآنی بپردازد و تکنیک های متنوع را در بافت شعری وی بررسی نماید تا از این رهگذر به شناحت چگونگی و میزان تأثیر گذاری قرآن بر روساخت و ژرف ساخت اشعار او دست یابد. نتایج حاصل بیانگر این مطلب است که قروی آشنایی کامل با قرآن کریم داشته و برای اهداف مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و غیره از آن بهره برده است. در بیان انواع بینامتنی به کار رفته در شعر وی می توان گفت که نفی کلی بیشترین وسعت و بعد از آن نفی متوازی و در پایان کمترین وسعت را نفی جزیی دارا می باشد.
