متنبی یکی از شعرای برجستهی عرب که دیوان وی بویژه به دلیل اشتمال آن بر مسائل و مفاهیم علمی، ادبی و موضوعات متنوع همیشه مورد توجه شاعران، ادب دوستان بوده و هم چنین در محافل ادبی همواره مدار بحث اهل تحقیق است. او شاعر مشهور قرن چهارم هجری میباشد. مطالعه ی دیوان متنبی )شرح برقوقی( مطالبی در خور توجهی را در بر دارد، از جمله می توان به هماهنگی معنایی شعر متنبی با کتاب آسمانی قرآن پی برد. تاکنون دیوان متنبی با رویکردهای گونانگون، مورد توجه محققان و پژوهشگران ادبیات عربی و فارسی بوده و نگارنده در این مقاله تلاش می کند از رویکرد دیگر ، به اشعار متنبی توجه داشته باشد و آن بررسی مفاهیم و لغات فصیح قرآنی را که در اشعار این شاعر بکار رفته نشان می دهد. و با ذکر شواهدی چند با توجه به شرح برقوقی و عکبری و واحدی به این مسأله بپردازد، و با روش تحقیقی توصیفی الهام پذیرهای متنبی را از قرآن و مفاهیم آن نشان می دهد
