پروین در شعر خود با مهارتی ژرف بر اندام مفاهیم اخلاقی ودینی، جامه ی زیبای تصویرگری شاعرانه را می پوشاند که نفحه ای از تصویرگری های جاودانه ی قرآن را تداعی می کندوبا متأثرشدن ازفرهنگ اسلامی وبااقتباس والهام ازمتون دینی،مفاهیم اخلاقی رابه زیبایی به تصویر می کشد .گاه باالهام از آیه ی «...رحماءبینهم...» به محبت وهمزیستی دعوت می کند وگاه نیز با تأسی به «ولاترکنوا الی الذین ظلموا....» سکوت ستمدیدگان را آستر جامه ی بیداد معرفی کرده و«رنجبران»را به خروش فرا می خواند وخون تاجوران وکارگران را از یک سرچشمه نمی داند وبا زبانی نیش دار، قاضی، والی ومحتسب مست زر، زور وتزویر را هوشیار می گرداند. مقاله ی حاضر درصدد است تابا روش کتابخانه ای واستنباطی ومبنا قرار دادن دیوان شاعر وبررسی دقیق آن ونیز مراجعه به قرآن، کتب حدیث ونهج البلاغه، نمونه هایی از بهره گیری شاعر از این سرچشمه های زلال را مشخص سازد ومورد تحلیل قرار دهد و روشن سازد که شاعر چگونه وتا چه حد از مفاهیم واسلوب قرآن وحدیث متأثر گشته است؟ نتیجه ی این پژوهش به فهم بهتر مفاهیم دینی واخلاقی اشعار پروین اعتصامی وآشنا ساختن نسل جدید با آن کمک می کند. واژه گان کلیدی: شعر دینی واخلاقی، قرآن، حدیث، پروین اعتصامی، ساختار.
