در سال های اخیر با توجه به جنبه های اقتصادی، تغییرات انتظارات مشتریان، وضع قوانین دولتی جدید، بالا رفتن نگرانی های زیست محیطی و آگاهی جهان از محدود شدن منابع طبیعی، طراحی زنجیره تأمین حلقه بسته توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است. با توجه به افزایش گرم شدن زمین و ضرورت حفظ محیط زیست، داشتن زنجیره تأمین حلقه بسته ای که به کاهش انتشار کربن کمک کند بسیار حائز اهمیت است. روش هایی که میتواند در این راه کمک کند شامل مواردی مانند در نظر گرفتن سطح فناوری سبز، تجهیزات جدید، کاهش انتشار کربن با کمک روش هایی مانند کنترل و تجارت، مالیات کربن و غیره است. در این پژوهش برای تطابق با دنیای واقعی یک زنجیره تأمین حلقه بسته که از یک تولید کننده و یک خرده فروش تشکیل شده است را در نظر می گیریم. تولیدکننده تنها یک نوع محصول تولید می کند که به دو صورت به دست مشتری می رسد؛ فروش آنلاین (مستقیم) و توسط خرده فروش. محصولاتی که توسط خرده فروش به دست مشتری می رسد درصدی از آن پس از استفاده، توسط جمع آوری کننده خریداری می شود. جمع آوری کننده خود جزئی از تولیدکننده محسوب می شود به این معنی که تولیدکننده دوباره محصولات را خریداری می کند. محصولات جدید توسط فرایند تولید و بازسازی با قیمت مشابه فروخته می شوند ولی اگر پس از بازرسی کیفیت محصول به حدی بالا نباشد که بتوان بازسازی کرد، آن را بهسازی کرده و با قیمت کمتر به بازار ثانویه فروخته می شود. سیاست هایی که برای کنترل و کاهش انتشار کربن در نظر گرفته شده شامل سیاست کنترل و تجارت و مالیات کربن است. اهدف این پژوهش بررسی تأثیر هر یک از این سیاست ها در بخش های مختلف یک زنجیره تأمین حلقه بسته و همچنین تعیین قیمت بهینه برای هر یک از اجزای زنجیره تامین می باشد. در پایان پژوهش و با تحلیل مدل های موجود، این نتیجه حاصل شده است که به طورکلی در بین دو سیاست انتشار کربن، روش کنترل و تجارت روش بهتری برای کاهش انتشار کربن تولیدکننده است. همچنین ازلحاظ تأثیر آن بر خرده فروش و مصرف کننده نیز، این سیاست بهتر عمل می کند. همچنین در نهایت قیمت بهینه برای اجزای زنجیره تامین اعم از قیمت بهینه خرده فروشی، قیمت بهینه عمده فروشی و قیمت بهینه انلاین تعیین شد. مثال واقعی که می توان برای این مسئله تعریف کرد، باتری های اسیدی ماشین و دستگاه های چاپ که هم قابلیت بازسازی و هم بهسازی دارند.
