با رشد روزافزون جمعیت و با توجه به تنوع سلایق، صنایع مختلف شکل گرفت و شرکت ها و دست اندرکاران ارائه دهنده خدمات به منظور پاسخگویی به نیاز جامعه و همچنین با هدف حفظ جایگاه بهتر پا به عرصه رقابت گذاشتند. اطلاعات نقش مهمی در کمک به تصمیم گیری، برنامه ریزی مناسب برای حفظ و کسب جایگاه در میان رقبا را دارد، از طرفی شرکت ها پس از کسب اطلاع و آگاهی همواره به دنبال یافتن راهی برای هماهنگی بیشتر به منظور دستیابی به اهداف زنجیره می باشند، از جمله ابزارهایی که به تسهیل هماهنگی میان اعضای زنجیره تامین کمک می کند، قراردادهای موجود میان اعضای زنجیره را می توان نام برد. پژوهش های متعددی در رابطه با گونه های قرارداد و نقش اطلاعات در تصمیم گیری اعضای زنجیره وجود دارد که اکثر کارهای انجام شده از رقابت بین زنجیره ها صرف نظر کرده اند. در این تحقیق با استفاده از نظریه بازی ها اثر تبادل اطلاعات برتصمیم گیری زنجیره های تامین رقیب در بازار رقابتی بررسی می شود. همچنین با در نظر داشتن دو نوع خاص قرارداد که در میان اعضای زنجیره تامین منعقد می شود به ویژگی ها و تاثیر قراردادهای به کارگرفته شده برسود اعضای زنجیره تامین هنگامی که قصد تبادل اطلاعات دارند، می پردازیم. بدین منظور دو زنجیره تامین رقیب که هر زنجیره تامین متشکل از یک تولیدکننده و یک خرده فروش است و در بازار رقابتی قیمت رقابت می کنند، درنظرگرفته می شود. تقاضا در این نوع بازار تابعی از قیمت خرده فروشان است. رابطه بین اعضای بالا دستی و پایین دستی دو زنجیره به صورت رهبر-پیرو است که در اصطلاح به بازی استکلبرگ معروف است. در بازی استکلبرگ یکی از اعضا رهبر بازی و دیگری پیرو است. رهبر در ابتدا استراتژی خود را عنوان می کند و پس از آن پیرو بازی به استراتژی رهبر پاسخ می دهد. بنابر همین تعاریف تولیدکنندگان که رهبران بازی استکلبرگ هستند، قراردادهای زنجیره تامین را طراحی و آن را به خرده فروشان زنجیره خود ارائه می دهند. خرده فروشان نیز با در نظر داشتن پاسخ خرده فروش رقیب و قرارداد پیشنهاد شده سعی در ارائه بهترین پاسخ را دارند. این تحقیق علاوه بر ارائه قراردادهای به کارگرفته شده تاثیر استفاده از نوع قرارداد بر سود اعضا به هنگام تبادل اطلاعات و تصمیم گیری مناسب درجهت اشتراک یا عدم اشتراک اطلاعات در زمان بکارگیری قرارداد موردنظر را ارائه می کند. نتایج نشان می دهد که در هنگام استفاده از هر نوع از این دو قرارداد استراتژی اعضای زنجیره در تبادل یا عدم تبادل اطلاعات متفاوت است. موضوع مورد توجه در این تحقیق تصمیم گیری در جهت تبادل اطلاعات به هنگام استفاده از دو نوع متفاوت قرارداد معروف در بازار رقابتی است. با علم به احتمال تبادل یا عدم تبادل اطلاعات اعضا، قراردادهای انعقادی بین اعضای زنجیره در دو بخش که هر بخش شامل سه سناریو می باشد، مورد بررسی قرار می گیرد. سپس مساله مدلسازی و در نهایت با آوردن مثال عددی به تحلیل نتایج مساله پرداخته می شود. نتایج حاکی از آن است که در هنگام استفاده از منوهای قرارداد تصمیم مناسب داشتن تبادل اطلاعات است و در هنگام استفاده از قرارداد قیمت خطی نداشتن تبادل اطلاعات برای اعضای زنجیره تامین مناسب تر است.
