احمد کریمی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف گوانیدینواستیک اسید بر عملکرد، وزن نسبی اجزاء لاشه و برخی صفات بیوشیمیایی خون در جوجه های گوشتی انجام گرفت. تعداد 420 قطعه جوجه خروس گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با هفت تیمار که هر یک شامل چهار تکرار و 15 قطعه در هر تکرار بودند، تقسیم شدند. گروه های آزمایش شامل جیره های حاوی سطوح متفاوت گوانیدینواستیک اسید ( صفر، 03/0، 06/0، 09/0، 12/0، 15/0 و 18/0 درصد در جیره) در دوره سنی 1 تا 24 روزگی بودند. درطول دوره سنی 24 تا 42 روزگی تمام گروه های آزمایشی از جیره های یکسان فاقد مکمل گوانیدینواستیک اسید تغذیه می کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که جوجه های تغذیه شده از جیره حاوی سطوح گوانیدینواستیک اسید از 06/ تا 09/0 درصد جیره دارای بالاترین (05/0>P) وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پایین تر (05/0>P) در دوره سنی 1 تا 10 روزگی بودند. بعلاوه پرندگان تغذیه شده از جیره حاوی 06/0 تا 09/0 درصد از گوانیدینواستیک اسید دارای وزن نسبی بالاتر(05/0>P) لاشه، ران و سینه در سن 24 روزگی بودند.جوجه های تغذیه شده از جیره حاوی 06/0 تا 09/0 درصد از گوانیدینواستیک اسید دارای وزن نسبی پایین تر (05/0>P) چربی محوطی بطنی در سن 42 روزگی بودند. بعلاوه پروتئین، کراتینین و گلوکز سرم در سن 24 روزگی بشکل معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند، بنحوی که غلظت گلوکز سرم کاهش و غلظت پروتئین و کراتینین افزایش یافتند. بطور کلی نتایج بیانگر اثرات مثبت افزودن سطوح 06/0 و 09/0 درصد گوانیدینواستیک اسید بر عملکرد، کاهش میزان چربی حفره بطنی و افزایش تولید گوشت سینه و ران بود.