پژوهش حاضر با هدف مشخص کردن میزان و نحوه ی تاثیر القای خلق و بار هیجانی موقعیتی بر حافظه کاذب مبتنی بر پارادایم دیز-رودریگر- مکدرموت (DRM) و اطلاعات غلط؛ با تاکید بر کنترل سوگیری عاطفی توجه، حافظه کاری و فاکتورهای عاطفی، با روش آزمایشی در قالب یک طرح نیمه تجربی بلوکی سه گروهی انجام گرفته است. برای دستیابی به اهداف پژوهش از میان کلیه دانشجویانی که در سال تحصیلی 97-1396 در دانشگاه کردستان مشغول به تحصیل بوده اند، نمونه پژوهش با روش فراخوان و داوطلبانه انتخاب شد. در این پژوهش 181 آزمودنی با دامنه سنی 18 تا 33 سال شرکت کرده اند که 91 نفر زن و 90 نفر مرد بوده اند. برای جمع آوری داده ها از تکالیف شناختی استروپ، کاوش نقطه، ان بک و تکلیف حافظه کاذب مبتنی بر پارادایم DRM و اطلاعات غلط و همچنین از پرسشنامه های افسردگی- اضطراب- استرس (DASS-21) و حالات عاطفی مثبت و منفی (PANAS) استفاده شده است. داده های پژوهش از طریق آزمون t دو گروه مستقل، آزمون F تحلیل واریانس یک راهه، آزمون ناپارامتریک کروسکال-والیس یک راهه، آزمون کروسکال والیس دوراهه، آزمون ناپارامتریکu من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در پارادایم DRM، بار هیجانی منفی تکلیف باعث ایجاد بیشترین میزان حافظه کاذب و بار هیجانی مثبت تکلیف باعث کمترین میزان حافظه کاذب می شود. همچنین گروه بدون القای خلق (کنترل) دارای بیشترین میزان حافظه کاذب و گروه دریافت کننده ی القای خلق مثبت دارای کمترین میزان حافظه کاذب بودند. در پارادایم اطلاعات غلط، بار هیجانی منفی تکلیف باعث ایجاد بیشترین میزان حافظه کاذب و بار هیجانی خنثی تکلیف باعث کمترین میزان حافظه کاذب می شود. همچنین القای خلق تاثیر در میزان حافظه کاذب این پارادایم نداشت. نهایتا در پارادایم DRM بیشترین حافظه کاذب مربوط به حالت ترکیبی بدون القا و بار هیجانی تکلیف منفی بود. در حالی که حالت ترکیبی القای خلق مثبت و بار هیجانی تکلیف مثبت کمترین حافظه کاذب را ایجاد کرد. همچنین در پارادایم اطلاعات غلط بیشترین حافظه کاذب مربوط به حالت ترکیبی القای منفی و بار هیجانی تکلیف منفی بود. در حالی که حالت ترکیبی القای خلق مثبت و بار هیجانی تکلیف خنثی کمترین حافظه کاذب را ایجاد کرد.
