مکانیسم های دفاعی، مسئولیت محافظت از (من) در برابر ناملایمات، اضطراب ها و کاستی های محیطی و درونی را بر عهده دارند و تحت تأثیر سازه های مختلف شخصیتی ممکن است کنش وری بهنجار یا نابهنجار داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مکانیسم های دفاعی بیماران مبتلا به سرطان سینه و گروه غیربالینی انجام گرفت. در این پژوهش 246 نفر از مبتلایان به سرطان سینه و 204 نفر از دانشجویان به عنوان نمومه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه DSQ بود. نتایج نشان داد که میانگین مکانیزم های دفاعی نابالغ و نوروتیک در گروه مبتلا به سرطان سینه به طور معناداری بیشتر از جامعه غیربالینی است و در مقابل میانگین مکانیزم های دفاعی بالغ در جامعه غیربالینی بیشتر از افراد مبتلا به سرطان سینه بوده است. این پژوهش چه از لحاظ گستردگی و چه از لحاظ موضوع از معدودترین پژوهش هایی بود که در آن برخی از عوامل روانی در مبتلایان به سرطان سینه بررسی و همسو با نظریات قبلی مبنی بر ارتباط تنگاتنگ مؤلفه های روانی و بیماری های جسمانی، این نتیجه دست آمد که مبتلایان به سرطان سینه از مکانیسم هایی استفاده می کنند که نظریه پردازان روان-پویشی آنها را دریچه ای به سوی نابهنجاری جسمی و روانی می دانند.
