تحقیقات گسترده ای در باب سرمایه های مختلف سازمان ها صورت گرفته است، از جمله کشف سرمایه های مختلف سنتی، انسانی، اجتماعی و اخیراً سرمایه روان شناختی حاصل این تحقیقات بود. سرمایه روان شناختی از بازگشت سرمایه اولیه بیشتری نسبت به سایر سرمایه ها برخوردار می باشد، کشف ابعاد این سرمایه از طریق تحقیقات تجربی یا پژوهشی نیاز به زمان زیاد دارد. یک نگاه جدید برای دست یابی به شناخت این سرمایه، استفاده از منابع وحیانی از طریق تحلیل محتوای کیفی جهت دار می باشد که در این جستار داده ها کتاب نهج البلاغه مورد تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش چهار متغیر شناخته شده در سرمایه روانشناختی یعنی خودکارآمدی، امید، بخشش و تاب-آوری از نظر مفهومی با واژه های مشابه آنها در نهج البلاغه مقایسه می شود که حاصل آن وجود تفاوت های مفهومی و مصداقی با این متغیرها در فرهنگ نهج البلاغه بود. علاوه بر اینکه این متغیرها در کتاب نهج البلاغه نیاز به لوازم و مفاهیم ضمیمه ای دیگری دارند که در تحقیقات دانشمندان سرمایه روان شناختی به آن ها پرداخته نشده است .
