هر انسانی دارای عقاید و ارزش‌هایی است که برای آن احترام و حرمت قائل است. هیچ‌کدام از ادیان و مکاتب فکری اصیل، اهانت به مقدسات، و باورهای مذهبی خود و دیگران را جایز ندانسته است و همه ادیان و قوانین بشری حمایت از حیثیت و شرف و کرامت انسانی و معنوی را از وظایف خود می‌دانند. این پژوهش ازآن‌جهت حائز اهمیت است که سالانه صدها نفر به جرم هتک حرمت به مقدسات و باورهای مذهبی دیگران توسط سیستم قضایی دو کشور به دادگاه کشانیده شده و مجازات می‌گردند. در این دو کشور مردمانی با داشتن باورها و عقاید مذهبی، گروهی و قومی مشترک زندگی داشته، که به‌منظور حمایت و حفاظت از باورهای مذهبی مردمان این دو کشور قوانین جزایی، هرگونه هتک حرمت توهین به مقدسات و باورهای مذهبی شهروندان را جرم انگاری نموده و مجازات مختلف را شامل حال آن عده از بزه‌کاران که اقدام به جرایم علیه باورهای مذهبی مردم نموده‌اند، دانسته است. مهم ترین پرسشی که این پژوهش در پی پاسخ به آن است عبارت است از اینکه سیاست نظام کیفری ایران و عراق در قبال جرم اهانت به باورهای مذهبی چیست. روش انجام این پژوهش توصیفی و تحلیلی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، در عراق این جرم در زمره جرائم علیه تکثر گرایی و همبستگی اجتماعی بوده و در ایران به عنوان جرم علیه امنیت کشور تعیین شده است. از طرف دیگر برخی از این جرائم چون ساب النبی در زمره حدود قرار داده شده است. همچنین مصادیق و گستره شمول این جرائم، در حقوق کیفری عراق، وسیع تر است.
