مسأله زمان بندی پروژه با منابع محدود، شامل مجموعه فعالیت هایی است که باید بر اساس محدودیت های پیش نیازی و منابع، برنامه ریزی گردند به نحوی که زمان انجام پروژه حداقل گردد. به منظور توجه بیشتر به جنبه های اقتصادی پروژه، لازم است که هدف دیگری با ماهیت نقدینگی به مسأله اضافه شود. این هدف، به صورت بیشینه سازی ارزش خالص فعلی حاصل از جریان های نقدی پروژه، مطرح می شود. همچنین، شرایط پویا و تغییرپذیری های دنیای واقعی منجر به نامعینی و عدم قطعیت در داده ها و اطلاعات می شود. از اینرو در این تحقیق، مدل جدیدی برای مسأله زمان بندی پروژه های با منابع محدود، با در نظر گرفتن کمینه سازی زمان تکمیل و بیشینه سازی جریان های نقدی پروژه به عنوان اهداف مسأله پیشنهاد شده است که در آن، زمان های اجرای فعالیت ها همراه با عدم قطعیت و به صورت فازی بیان می شوند. محیط انجام پروژه، یک محیط چندمنبعی است که در آن بیش از یک نوع منبع برای اجرای هر فعالیت مورد نیاز است. همچنین، در مدل پیشنهادی، مفهوم نوینی با عنوان تأخیرهای زمانی در روابط پیشنیازی بین فعالیت ها، مطرح می شود. در ادامه تحقیق، با تولید چند مثال معتبر و استفاده از رویکرد محدودیت اپسیلون، به اعتبارسنجی مدل پیشنهادی پرداخته شده است. از رویکرد برش آلفا نیز علاوه بر بیان سطح ریسک قابل پذیرش از سوی مدیر پروژه، جهت قطعی سازی زمان های فازی استفاده می شود. با توجه به NP-Hard بودن مسأله مورد بحث، به منظور بدست آوردن جواب های مطلوب، باید از رویکردهای فراابتکاری بهره گرفت. در این تحقیق، الگوریتم تکاملی NSGA-II مورد استفاده قرار می گیرد و با استفاده از معیارهای مختلف، عملکرد آن مورد ارزیابی و سنجش واقع می شود.
