در روش های سنتی تعیین مسیر بحرانی شبکه، فقط زمان مورد انتظار فعالیت ها در نظر گرفته می شود. اما شناسایی مسیر بحرانی تنها مبتنی بر فاکتور زمان، رضایت کمی را برای مدیران پروژه در پی دارد. زیرا علاوه بر فاکتور زمان، فاکتورهای دیگری وجود دارند که بر فعالیت های پروژه تاثیر گذارند و باید برای تعیین مسیرهای بحرانی در نظر گرفته شوند. بنابراین در این مقاله علاوه بر فاکتور زمان، فاکتورهای دیگری نظیر هزینه، طول مسیر و ریسک داخلی معرفی کرده و سعی می کنیم مسیرهای بحرانی شبکه را بر مبنای آنها شناسایی نماییم. در شبکه پروژه، چندین مسیر برای رسیدن از نقطه شروع تا نقطه پایان پروژه داریم که هر کدام از مسیرها بعنوان یک گزینه مطرح هستند. از اینرو با یک مسئله تصمیم گیری چند معیاره روبرو هستیم. مقادیر فاکتورها را نیز بدلیل ماهیتشان بصورت اعداد فازی در نظر گرفته می شوند. روش پیشنهاد شده مقاله برای تعیین مسیرهای بحرانی، روش تخصیص بدیهی فازی می باشد. این روش نسبت به روش های تصمیم گیری چند معیاره این مزیت را دارد که علاوه بر مقایسه گزینه های مختلف با یکدیگر؛ هر گزینه را با خواسته و مقداری که تصمیم گیرنده مدنظر قرار داده است نیز مقایسه می کند. همچنین برای بررسی توانائیهای روش پیشنهادی، یک مثال عددی ارائه گردیده است.
