تاثیر مداوم گرمایش جهانی عمیقاً ماهیت شبکه زنجیره تامین سنتی را تغییر داده است. تعادل بین کاهش هزینهها و حفاظت از محیط زیست و افزایش رضایت عمومی به تلاشی موثر برای بهبود رقابت پذیری پایدار برای شرکتها تبدیل شده است. همچنین در طراحی شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته، مسئله عدم قطعیت به دلیل در نظر گرفتن جریان مواد معکوس علاوه بر جریان مواد مستقیم اهمیت بیشتری دارد. این پژوهش یک مدل بهینه سازی استوار سه هدفه را برای زنجیرههای تامین پایدار با تمرکز بر مواد فساد پذیر ارائه میکند. مدل پیشنهادی با هدف به حداقل رساندن هزینه، آلودگیهای زیست محیطی و حداکثر رساندن رضایت اجتماعی پس از وقوع اختلالات احتمالی در تسهیلات میباشد. هدف این پژهش، ارزیابی تاثیر استفاده از تسهیلات سیار بر یک منبع خاص عدم قطعیت زنجیره تامین یعنی میزان عرضه میباشد. یک رویکرد حل مبتنی بر اپسیلون-محدودیت و الگوریتم فراابتکاری NSGA-II برای حل موثر مدل سه هدفه ارائه شده است. برای اعتبار بخشیدن به مدل پیشنهادی چند مثال عددی ارائه شده است. نتایج نشان میدهد که، چگونه استفاده از رویکرد تسهیلات سیار میتواند تاب آوری زنجیره تامین، تحت شرایط عدم اطمینان عرضه را بدون افزایش قابل توجه هزینههای کل زنجیره تامین بهبود بخشد.
