یکی از برنامهریزیهای حیاتی در مدیریت بحران، هماهنگی عملیات توزیع اقلام امدادی و تعمیر جادههای آسیبدیده میباشد که در این رساله بدنبال ارائه رویکردهایی برای مواجهه با آنها پس از وقوع بحران زلزله هستیم. برای این منظور دو مدل ریاضی برای مکانیابی-تخصیص، مسیریابی و زمانبندی خدمه چندگانه ناهمگن ارائه شده است. در مدل اول برنامهریزیهای لازم فقط برای وقوع زلزله اصلی فرض شده است. برای این منظور یک مدل ریاضی چندهدفه ارائه شده است که طیف وسیعی از ملاحظات نظیر طبقهبندی مناطق بحرانی با توجه به شدت حادثه، انواع آسیبدیدگی درراههای ارتباطی، جنبههای مختلف هماهنگی، امداد هوایی و زمینی، انعطافپذیری در موعد تحویل کالاهای مصرفی، تحویل چندبخشی کالاهای اضطراری و اولویتبندی تعمیر جادههای آسیبدیده درنظر گرفته شده است. با این حال یکی از خطرات بالقوه هنگام وقوع زلزله، پسلرزهها و پیامدهای آن است. زیرا وقوع مکرر آنها باعث انسداد مکرر زیرساختهای ارتباطی و ایجاد خرابیهای جدید و اختلال در تسهیلات میشود. بنابراین با وجود چنین رویدادهای مخرب ثانویهای، برنامهریزی عملیات تعمیر و وضعیت شبکه باید در هر دوره به روز رسانی شود. تحت چنین شرایط پویایی این رساله در قالب مدل دوم، به برنامهریزی مجدد در یک شبکه لجستیک امداد میپردازد. در این مدل علاوه بر ویژگیهای اصلی مدل اول نظیر انعطافپذیری، انواع آسیبدیدگی و جنبههای مختلف هماهنگی، چند ملاحظه اساسی شامل اختلال در مراکز توزیع موقت، مسیریابی و زمانبندی مجدد خدمه، مدیریت موجودی در مراکز توزیع منعکس شده است. همچنین بدلیل ماهیت نامشخص فاجعه در مدلهای پیشنهادی پارامترهای تقاضا، زمان سرویسدهی و زمان تعمیر گرههای آسیبدیده بصورت غیرقطعی درنظر گرفته شده است. به منظور غلبه بر عدم قطعیت این پارامترها از یک رویکرد بهینهسازی استوار استفاده شده است. در نهایت به منظور نمایش صحت و کارایی مدلهای ارائه شده، یک مطالعه موردی در ارتباط با زلزله ازگله کرمانشاه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شده است. با توجه به پیچیدگی مدل دوم و نیاز به حل مسئله در سایز بزرگ، یک الگوریتم آزادسازی لاگرانژ توسعه داده شده است. نتایج محاسباتی و بینشهای مدیریتی ارائه شده نشان میدهد که مدلها و روشهای حل ارائه شده قابلیت پیادهسازی در دنیای واقعی را دارند.
