مسأله زما ن بندی پروژه منابع محدود شامل مجموعه ای از فعالیت ها می باشد که بایستی بر اساس محدودیت های پیش نیازی و منابع برنامه ریزی گردند. از طرفی پایداری فاکتوری مهم و تاثیر گذار در زمان بندی پروژه ها می باشد که با در نظر گرفتن سیاست های تخفیف و اثرات زیست محیطی و اجتماعی در انتخاب تأمین کنندگان می توان اثرات مهم این فاکتور را مشاهده کرد. همچنین شرایط متنوع و تغییرپذیری ها در دنیای واقعی باعث ایجاد عدم قطعیت هایی در مسأله مورد بحث می شود. بدین منظور در این تحقیق، مدل جدیدی برای مسأله زمان بندی پروژه منابع محدود، با در نظر گرفتن بیشینه سازی ارزش فعلی خالص پروژه و بیشینه سازی درجه زیست-محیطی و بیشینه سازی درجه اجتماعی به عنوان اهداف مسأله پیشنهاد شده است که در آن، برای بیان نامعینی و عدم قطعیت هایی مانند زمان و سطح دسترس پذیری منابع پروژه از تئوری مجموعه فازی استفاده شده است. در ادامه تحقیق، با تولید مثال عددی و استفاده از رویکرد محدودیت اپسیلون توسعه یافته، به اعتبارسنجی مدل پیشنهادی پرداخته شده است. همچنین، به دلیل ماهیت NP-Hard بودن مسأله موردنظر، برای بدست آوردن پاسخ های مقبول، باید از الگوریتم های فراابتکاری بهره گرفته شود. در این تحقیق، از الگوریتم های فراابتکاری NSGA-II و MOSA استفاده شده است و با استفاده از معیارهای مختلف، عملکرد آن ها مورد ارزیابی قرار گرفته است که طبق نتایج بدست آمده الگوریتم NSGA-II عملکرد بهتری نسبت به الگوریتم MOSA دارد.
