آرزو احمدپور

مقدمه:کودکان کم شنوای دچار کم کاری دستگاه دهلیزی نسبت به همتایان سالم خود در کنترل تعادل دچار مشکل هستند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین ریتمیک بر کنترل تعادل این کودکان بود. روش شناسی: 24 کودک کم شنوای حسی عصبی که با آزمایشهای اکولوموتور و کالریک، کم کاری دستگاه وستیبولار آنان مسجل شده بود به طور تصادفی در دو گروه مداخله ) 12 نفر( و شاهد ) 12 نفر( قرار گرفتند. گروه مداخله در یک دوره 6 هفته ای تمرینات ریتمیک شرکت کرد، در حالیکه گروه شاهد به فعالیتهای روزمره خود در خانه و مدرسه ادامه داد. کنترل تعادل آنان از طریق زیر آزمون تعادل آزمون برونینکس اوزرتسکی 2 در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. – نتایج: پس از مداخله، نمره کل زیرآزمون تعادلی برونینکس اوزرتسکی 2 (P=0.003) ، موارد با چشمان باز (P=0.001) ، بسته (P=0.001) ، بر روی زمین (P=0.001) و بر روی تخته تعادل (P=0.001) در گروه تمرینی به طور معناداری بهتر از گروه شاهد بود. بحث و نتیجه گیری: یک دوره فعالیت بدنی سازمان یافته با تاکید بر تحریکات حسی توانست وابستگی به دروندادهای بینایی را در کودکان کم شنوای دچار کم کاری دستگاه وستیبولار کاهش داده و حساسیت دستگاه وستیبولار را افزایش دهد.