آرزو احمدپور

مقدمه:بسیاری از ورزشها و فعالیتهای روزانه نیاز ما را به آماده کردن دستگاه کنترل حرکتی برای انجام عمل مورد نظر آشکار می کنند، مثلا بسیاری از مسابقات ورزشی مانند دویدن و شناکردن که یک علامت آگاه کننده شنیداری برای آماده شدن رقابت کنندگان دارد، اهمیت آماده سازی را آشکار می کند. این بدین معناست که نظام کنترل حرکتی قبل از شروع حرکت به عمل آماده سازی نیاز دارد. از زمان ارائه علامت آگاه کننده تا شروع عمل مورد نظر، یک فاصله زمانی برای آماده کردن دستگاه کنترل حرکتی، مطابق با نیازها و محدودیت های آن موقعیت وجود دارد. این فاصله زمانی را زمان عکس العمل (RT) نامیده اند. ما، با بررسی عواملی که این فاصله زمانی را افزایش یا کاهش می دهند، قادر به درک فرآیندهای آماده سازی دستگاه کنترل حرکتی که اجرای مهارت را میسر می سازند، هستیم. از جمله عواملی که بر آماده سازی حرکت اثر می گذارند، تعداد پاسخهای انتخابی است، که بر طبق قانون هیک هر چه تعداد انتخابها افزایش یابد، زمان مورد نظر برای آماده سازی حرکت زیاد می شود(هیک ،1952) و همچنین هر چه انتخاب پاسخ صحیح قابل پیش بینی تر باشد، زمان آماده سازی پاسخ، کوتاهتر از زمانی خواهد بود که احتمال انتخاب تمام گزینه ها مساوی باشد. روش تجربی دیوید رزنبام(1980،1983)دلیل خوبی برای این ارتباط فراهم می کند. در این روش که به روش پیش نشانه معروف است، محققان شرکت کننده هایی را در اختیار می گیرند که میزان اطلاعات قبلی آنها درباره ایجاد حرکت در یک موقعیت انتخابی متفاوت است. در آزمایشهای رزنبام، شرکت کننده ها می توانستند قبل از علامت حرکت، اطلاعات مربوط به هیچ، یک، دو و یا هرسه بعد را که مشخص کننده پاسخ صحیح بعدی بود ،از قبل (پیش نشانه) دریافت کنند. نتایج نشان داد که هر چه تعداد ابعاد از پیش نشانه شده افزایش یابد،RT کاهش می یابد و کوتاهترین RT مربوط به زمانی بود که هر سه بعد پیش نشانه شده بودند.مزیت اطلاعات قبلی این بود که شرکت کننده ها بعد از علامت رو، فقط نیاز به آماده کردن ابعاد پیش نشانه نشده ی باقیمانده داشتند. دانشمندان تصور می کنند که تاثیر این پیش بینی پذیری، منتج از فرآیندهای انتخاب پاسخ یا آماده سازی حرکت است. شواهدی که به عوامل موثر بر انتخاب یک پاسخ اشاره می کنند، نشان می دهدکه افراد برای کاهش تعداد پاسخهای حرکت(پاسخهایی که باید برای اجرا انتخاب کنند)،