آرزو احمدپور

چکیده مقدمه: انزوای اجتماعی ناشی از همه‌گیری بیماری کووید-19 تمام جنبه های زندگی و اقشار مختلف جامعه، به ویژه سالمندان را تحت تاثیر قرار داد. هدف‌ از پژوهش حاضر، بررسی اثر جنسیت و فعالیت بدنی بر کیفیت زندگی و کیفیت خواب سالمندان استان کردستان پس از گذشت یکسال از انزوای اجتماعی ناشی از همه‌گیری بیماری کرونا است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه‌ای است. از بین جامعه‌ی سالمندان (بالای 60 سال)، 184 نفر به روش خوشه‌ای و به نسبت جمعیت از بین شهرستان‌های استان کردستان در پژوهش شرکت کردند. به منظور جمع‌آوری داده‌های فعالیت بدنی، اطلاعات خواب و کیفیت زندگی به ترتیب از پرسشنامه‌های فعالیت بدنی بک، کیفیت خواب پیتسبورگ و کیفیت زندگی لیپاد استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از مانوای چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که جنسیت بر کیفیت خواب اثر معنادار نداشت اما بر کیفیت زندگی در ابعاد افسردگی و اضطراب و عملکرد جنسی تاثیر معنادار داشت (001/0=P)، این در حالی است که فعالیت بدنی هم بر کیفیت خواب (02/0=P) و هم بر کیفیت زندگی تاثیر معنادار داشت (001/0>P). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت بدنی می‌تواند باعث کاهش مشکلات خواب سالمندان، به‌ ویژه مشکلات ناشی از تأخیر در به خواب رفتن، کیفیت ذهنی خواب و همچنین اختلالات خواب شود. فعالیت بدنی همچنین باعث افزایش کیفیت زندگی سالمندان در عملکرد جسمانی، عملکرد اجتماعی، خودمراقبتی و عملکرد جنسی می‌شود. براساس نتایج حاصله، فعالیت بدنی تاثیر مثبتی بر کیفیت خواب و زندگی سالمندان دارد و می‌تواند در کاهش شکایات ناشی از مشکلات مرتبط مفید باشد. همچنین نتایج نشان داد که در شرایط پراسترس شیوع بیماری کرونا، زنان بیش از مردان از مشکلات اضطراب و افسردگی و مشکلات جنسی رنج می‌برند و کیفیت زندگی پایین‌تری را تجربه می‌کنند.