پژوهش حاضردر پی شناسایی رابطه اعتماد درون سازمانی و تعلق شغلی کارکنان دانشگاه کردستان و دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج بود، برای سنجش اعتماد درون سازمانی از مدل و پرسشنامه طراحی شده توسط شاکلی زالباک و همکارانش (2000) و برای تعیین میزان تعلق شغلی کارکنان از پرسشنامه از پرسشنامه تعلق خاطرکاری شاوفلی و بکر(2003) استفاده شد. جامعه آماری را کلیه کارکنان دانشگاه کردستان و دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج در سال 1394 (475 نفر) تشکیل داده اند، که بر اساس فرمول کوکران 212 نفر به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند؛ پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS20 و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. به طور کلی نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد بین ابعاد متغیر اعتماد درون سازمانی و تعلق شغلی کارکنان رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد تحلیل متغیر وجود فضای صراحت در سازمان به صورت مستقیم، 49 درصد وبه عبارتی بیشترین واریانس تعلق شغلی کارکنان در جامعه مورد مطالعه را تبیین می کند. متغیر احساس توجه از جانب همکاران، مدیران و به طور کلی سازمان، متغیر اثرگذار بعدی بر تعلق شغلی است که این متغیر نیز به تنهایی 31 درصد از واریانس تعلق شغلی کارکنان جامعه مورد مطالعه را تبیین می کند.
