همکاری بین دانشگاه و صنعت در ظاهر تحقیق مشترک است که بر اساس نیازی در صنعت تعیین می گردد. اما بر اساس مشاهدات، بسیاری از این همکاری ها از حالت همکاری خارج شده و بر آموزش ها و یادگیری های بین شرکا تأثیر می گذارد. وقتی پژوهشگران به پروژه ای صنعتی اضافه می شوند، به دلیل انجام جلسات، سخنرانی ها و مبادله مداوم دانش بین افراد، منبع و فرضیات خود را به روزرسانی می نمایند. از طرفی نیاز بازار به مهارت های خاص روزبه روز افزایش یافته است، به نحوی که سیستم های سنتی آموزشی در دانشگاه ها نمی تواند پاسخ گوی آن باشد. این فاصله موجب گشته شرکت ها به دنبال همکاری با دانشگاه هایی باشند که سیستم آموزشی در آن ها مبتنی بر نیازهای صنعت است. این همکاری ها منجر به نوآوری در زمینه آموزش می گردد و موجب می-شود که دانشگاه ها نیروی های انسانی با دانش و مهارت را در خروجی های خود داشته باشند، که برای صنعت نیز بسیار جذاب است. وجود برخی مسائل در صنعت نیاز به تحقیقاتی در چند زمینه مختلف را ایجاد می کند و بنابراین نیاز است تا محققان با تخصص های متفاوت باهم همکاری نموده که خود این مورد علاوه بر یافتن اشتراکات و محیطی پویا منجر به نوآوری هایی می گردد. تمامی این موارد نشان دهنده اهمیت نقش حیاتی دانشگاه و صنعت در مدرن و بروز شدن جامعه است.
