کشورهای صنعتی به دلیل پیشرفتهای صنعتی زیاد دارای جاپای کربن بالایی بوده و به همین دلیل کسری بومشناختی خود را که تا حدود زیادی ناشی از همین افزایش جاپای کربن میباشد از طریق کشورهایی که جاپای کربن کمتری دارند جبران می کنند که از جمله این کشورها میتوان به کشورهای اسلامی جنوب غربی آسیا مانند افغانستان، عراق و سوریه اشاره نمود. به طور کلی در دهههای اخیر و با انتقال صنایع آلوده کننده از کشورهای صنعتی به کشورهای اسلامی روند روبه رشد ناپایداری در این کشورها سیر صعودی یافته است و روز به روز وخیم تر میشود. لذا این نوشتار برآن است تا با روشی تحلیلی اسنادی و با بهرهگیری از آمار ارائه شده توسط شبکه جهانی به بررسی و مقایسه سطح پایداری در کشورهای اسلامی جنوب غربی آسیا (ایران، اردن، ترکیه، سوریه، عراق و افغانستان) (GFN ) جاپا و چند کشور نمونه صنعتی (انگلستان، ایالات متحده، فرانسه، آلمان و روسیه) با توجه به میزان جاپای بومشناختی هر کدام از این کشورها بپردازد. نتایج پژوهش نشان داد که تنشها، فشارهای سیاسی، نظامی، اجتماعی و فرهنگی که از سوی دنیای صنعتی به کشورهای جنوب غرب آسیا اعمال میشود در راستای جبران کسری بومشناختی کشورهای صنعتی در کشورهای اسلامی مورد مطالعه میباشد که این امر موجب شده است تا در چند دهه اخیر کشورهای صنعتی روند رو به پایداری را پیش گرفته و کشورهای اسلامی نمونه رو به ناپایداری هر چه بیشتر حرکت کنند.
