بررسی ها در ایران نشان می دهد که تقریبا 40 درصد از کل انرژی مصرفی در کشور، مربوط به حوزه ساختمان است. بخش قابل توجهی از مصارف انرژی در ساختمان، مربوط به ساختمان های عمومی می باشد و در این میان ساختمان‌های دانشگاهی با توجه به تقاضای انرژی بالا، تنوع کاربری، مساحت زیاد و مدت زمان طولانی استفاده از آن ها، سهم قابل توجهی از مصرف انرژی را به خود اختصاص داده اند. نخستین گام در جهت مدیریت انرژی و ارائه راهکارهای بهبود بهره وری انرژی در ساختمان، بنچمارکینگ انرژی ساختمان است. در این تحقیق از روش آمار توصیفی برای انجام محاسبات و آنالیز مقادیر انرژی (گاز و برق مصرفی) استفاده شده است. به منظور ارزیابی بهره وری انرژی ساختمان‌ها و صدور گواهی عملکرد انرژی، رویکرد بالا به پایین (Top-Down method) برای بنچمارکینگ انرژی ساختمان‌های دانشگاهی به کار گرفته شد. فرآیند تحقیق متشکل از تجزیه و تحلیل داده‌های واقعی مصارف دوره‌ای انرژی در بازه زمانی سال های 1392 تا 1397 و مساحت مفید زیربنای ساختمان دانشگاهی مورد نظر است. به منظور آنالیز دقیق و مقایسه منطقی تر، داده ها برحسب kWh/m2/yr نرمال‌سازی شده اند. به عبارت دیگر میزان مصرف انرژی بر مبنای یک متر مربع از زیربنا محاسبه شده است که به آن شاخص عملکرد انرژی (Energy Use Intensity, EUI) گفته می شود. برای ارزیابی وضعیت ساختمان موجود از لحاظ مصرف انرژی، نتایج به دست آمده با مقادیر بنچمارک محاسبه شده در پژوهش های معتبر از جمله مقادیر بنچمارک پیشنهاد شده در استاندارد بین‌المللی CIBSE TM46 مقایسه شده است. در مرحله آخر با توجه به آنالیزهای انجام شده، عملکرد و گواهی مصرف انرژی برای دانشگاه مذکور صادر و رده انرژی آن مشخص شده است.
