|
عنوان
|
بررسی نشانه معناشناختی داستان لیلی و مجنون جامی بر پایه ی تحلیل گفتمان
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
گفتمان، نشانه معناشناسی، جامی، لیلی و مجنون
|
|
چکیده
|
تحلیل نشانه معناشناختی، به بررسی نحوه ی ارتباط نشانه های زبانی در نظام گفتمانی و در سطحی فراتر از جمله می پردازد. این تحلیل نشان می دهد که یک نشانه در ارتباط با سایر نشانه های گفتمانی و در نظام کلی گفتمان چه فرایندی را طی می کند تا دارای معنای خاصی شود. در این میان بررسی عناصری که زمینه ساز شکل گیری معنا هستند، اهمیت اساسی دارد. عناصری مانند شکل های بیرونی و درونی گفتمان، بعد پویای کلام، انواع گفتمان، نقش فعل های مؤثر در گفتمان، فرایند تنشی کلام، کنشگران، انواع کنش ها، ارتباط عناصر در محور جانشینی و همنشینی و مانند آن، ابزارهای مؤثر در تحلیل های نشانه معناشناختی به شمار می آیند. در این پژوهش کوشیده ایم برخی از این عناصر معناساز را در داستان لیلی و مجنون به روایت جامی بیابیم و با بررسی این عناصر اولاً نشان دهیم، نشانه های گفتمانی در این داستان چه فرایندی را طی می کنند تا منجر به شکل گیری ساختار معنایی داستان شوند. دوماً انواع گفتمان در این داستان را بکاویم. سوماً با بررسی ساختار روایی داستان به ابرساختار یا جان مایه ی متن دست یابیم.
|
|
پژوهشگران
|
سید احمد پارسا (نفر اول)، منصور رحیمی (نفر دوم)
|