|
عنوان
|
نشانه شناسی غزلی از مولانا
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نشانه(رمزگان)، نشانهشناسی، غزلیات شمس، نشانۀ عرفانی، جلالالدین مولوی.
|
|
چکیده
|
672 ق) از شاعران و عارفان بزرگ ایرانی است. درک مفاهیم – مولانا جلالالدین محمد بلخی( 604 غزلیات مولوی برای کسانی که آشنایی کمتری با ذهن و زبان او دارند، دشوار است. وجود اصطلاحات عرفانی، وسعت اطّلاع او از دانشهای گوناگون شرعی، مسائل ادبی و فرهنگ عمومی اسلامی از دلایل این امر شمرده میشوند. علیرغم روند رو به رشد مولویپژوهی در چند دهۀ اخیر و تلاشهای ارزنده مولویپژوهان هنوز نکات درخور تأمل بسیاری در تفسیر برخی از غزلیات این سراینده توانمند به چشم میخورد و جای پژوهشهای بایستۀ بسیاری در این عرصه خالی است. بررسی انواع نشانهها(رمزگانها) در غزلیات شمس از مواردی است که کمتر بدان پرداخته شده به واکاوی نشانههای عرفانی و ادبی « نشانهشناسی غزلی از مولانا » است. پژوهش حاضر با عنوان در یکی از غزلهای مولانا به مطلع: ای رستخیز ناگهان، وی رحمت بیمنتها ای آتشی افروخته در بیشۀ اندیشهها پرداخته و رابطۀ میان دالّها و مدلولها(دلالت) را نشان داده است: پژوهش حاضر از نوع توصیفی– تحلیلی است و دادهها با استفاده از شیوه تحلیل محتوا به روش کتابخانهای و سندکاوی و بر اساس دانش نشانهشناسی بررسی و تجزیه و تحلیل شده است. وجود آتش، جان، حاجب، خامش، خورشید، رحمت، رنگ، زندان، ساقی، سکر، طالب، عقل، » واژههای ،« مجاز و اغراق » ،« قافیۀ میانی » به عنوان نشانههای عرفانی و « علم، کین، مست و مفتاح غنای » و « بهرهگیری هنرمندانه از بحور عروضی » ،« غلبۀ وجه تفسیری » ،« زنجیرههای باهمآیی » به عنوان بخشی از نشانههای ادبی در این غزل از یافتههای این مقاله است. « موسیقی کناری
|
|
پژوهشگران
|
سید احمد پارسا (نفر سوم)، یداله محمدی (نفر اول)، مصطفی گرجی (نفر دوم)
|