یکی از گام های مهم در جهت بهبود کیفیت فعالیت ها و افزایش بهره وری سازمانها، توجه و تاکید بر ارزیابی عواملی است که موجب کاهش کارآیی کارکنان می شود. شناخت صحیح و به موقع عواملی که موجب کاهش کارایی کارکنان به ویژه مدیران می شود، مسیر بهبود کارآیی را کوتاه تر می سازد. یکی از دلایل عمده کاهش کارایی مدیران در محیط کاری، اتلاف وقت آنان می باشد. در این مقاله با استفاده از آمار توصیفی، روش تحلیل عاملی و تکنیک DEMATEL چارچوبی ارائه گردیده تا شباهت ها و تفاوت های موجود بین نظرات مدیران واحدهای مختلف یک شرکت تولیدی بزرگ در زمینه علل اتلاف وقت مورد تحلیل قرار گرفته، مهمترین معیار نیازمند بهبود، شناسایی و دسته بندی شده و رابطه علی و معلولی میان آنها مشخص می شود. یافته های چارچوب ارائه شده نشان میدهد، موثرترین عامل اتلاف وقت مورد تحلیل قرار گرفته، مهمترین معیارهای نیازمند بهبود، شناسایی و دسته بندی شده و رابطه علی و معلولی میان آنها مشخص شود. یافته های چارچوب ارائه شده نشان میدهد، موثرترین عامل اتلاف وقت و نهایتا کاهش کارآیی مدیران در محیط کاری، ملاقات ها و جلسات بسیار زیاد با نتایج بسیار کم، و کم اثرترین عامل، معیار بیش از حد اجتماعی بودن می باشد. علی ترین عوامل نیز کمبود انگیزه شخصی برای کار، کمبود کارمندان آموزش دیده، مواجه با اطلاعات غلط یا ناقص یا دیرهنگام و کمبود اعتماد به نفس است.
